środa 1 kwietnia 2020

Księga Daniela 3,14-20.91-92.95.

Król Nabuchodonozor powiedział: «Czy jest prawdą, Szadraku, Meszaku i Abed-Nego, że nie czcicie mojego boga ani nie oddajecie pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłem? Czy teraz jesteście gotowi – w chwili gdy usłyszycie dźwięk rogu, fletu, lutni, harfy, psalterium, dud i wszelkiego rodzaju instrumentów muzycznych – upaść na twarz i oddać pokłon posągowi, który uczyniłem? Jeżeli nie oddacie pokłonu, zostaniecie natychmiast wrzuceni do rozpalonego pieca. Który zaś bóg mógłby was wyrwać z moich rąk?» Szadrak, Meszak i Abed-Nego odpowiedzieli, zwracając się do króla Nabuchodonozora: «Nie musimy tobie, królu, odpowiadać w tej sprawie. Jeżeli nasz Bóg, któremu służymy, zechce nas wybawić z rozpalonego pieca, może nas wyratować z twej ręki, królu! Jeśli zaś nie, wiedz, królu, że nie będziemy czcić twego boga, ani oddawać pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłeś». Na to wpadł Nabuchodonozor w gniew, a wyraz jego twarzy zmienił się w stosunku do Szadraka, Meszaka i Abed-Nega. Wydał rozkaz, by rozpalono piec siedem razy bardziej, niż było trzeba. Mężom zaś najsilniejszym spośród swego wojska polecił związać Szadraka, Meszaka i Abed-Nega i wrzucić ich do rozpalonego pieca. Król Nabuchodonozor popadł w zdumienie i nagle powstał. Zwrócił się do swych doradców, mówiąc: «Czy nie wrzuciliśmy trzech związanych mężów do ognia?» Oni zaś odpowiedzieli królowi: «Oczywiście, królu». On zaś w odpowiedzi rzekł: «Lecz widzę czterech mężów rozwiązanych, przechadzających się pośród ognia, i nie dzieje się im nic złego; czwarty wyglądem przypomina anioła Bożego». Nabuchodonozor powiedział na to: «Niech będzie błogosławiony Bóg Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, który posłał swego anioła, by uratował swoje sługi. W Nim pokładali swą ufność i przekroczyli nakaz królewski, oddając swe ciała, aby nie oddawać czci ani pokłonu innemu bogu poza Nim».

Księga Daniela 3,52.53.54.55.56.

Błogosławiony jesteś, Panie Boże naszych ojców, pełen chwały i wywyższony na wieki. Błogosławione niech będzie Twoje imię, pełne chwały i świętości. chwalebne i wywyższone na wieki. Błogosławiony jesteś w przybytku Twojej świętej chwały.  uwielbiony i przesławny na wieki. Błogosławiony jesteś na tronie swojego królestwa. uwielbiony i przesławny na wieki. Błogosławiony jesteś Ty, co spoglądasz w otchłanie  który na Cherubach zasiadasz. pełen chwały i wywyższony na wieki. Błogosławiony jesteś na sklepieniu nieba. pełen chwały i wywyższony na wieki.

Ewangelia wg św. Jana 8,31-42.

Jezus powiedział do Żydów, którzy Mu uwierzyli: «Jeżeli będziesz trwać w nauce mojej, jesteście prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli». Odpowiedzieli Mu: «Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy poddani w niczyją niewolę. Jakżeż Ty możesz mówić: "Wolni będziecie?"» Odpowiedział im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie przebywa w domu na zawsze, lecz Syn pozostaje na zawsze. Jeżeli więc Syn was wyzwoli, wówczas będziecie rzeczywiście wolni. Wiem, że jesteście potomstwem Abrahama, ale wy usiłujecie Mnie zabić, bo nie ma w was miejsca dla mojej nauki. Co Ja widziałem u mego Ojca, to głoszę; wy czynicie to, co usłyszeliście od waszego ojca». W odpowiedzi rzekli do Niego: «Ojcem naszym jest Abraham». Rzekł do nich Jezus: «Gdybyście byli dziećmi Abrahama, to dokonywalibyście czynów Abrahama. Teraz usiłujecie Mnie zabić, człowieka, który wam powiedział prawdę usłyszaną u Boga. Tego Abraham nie czynił. Wy dokonujecie czynów ojca waszego». Rzekli do Niego: «My nie urodziliśmy się z nierządu, jednego mamy Ojca - Boga». Rzekł do nich Jezus: «Gdyby Bóg był waszym Ojcem, to i Mnie byście miłowali. Ja bowiem od Boga wyszedłem i przychodzę. Nie wyszedłem od siebie, lecz On Mnie posłał».

Komentarz Bł. Kolumban Marmion

Przez wiarę przywiązujemy się do Chrystusa, a budowla naszego nadnaturalnego życia staje się, dzięki Niemu, mocna i stabilna. Chrystus daje nam dostęp do stabilności skały boskiej, której żadne moce, nawet piekielne, nie przemogą (Mt 16,18). Tak bosko wspomagani, zwyciężamy szturmy i pokusy świata i diabła, księcia świata (1 J 5,4). Diabeł i świat, którym się posługuje jako wspólnikiem, są brutalni lub nas kuszą. To dzięki wierze w słowa Jezusa wychodzimy zwycięsko z tych ataków... Diabeł jest „ojcem kłamstwa i rządcą ciemności” (por. Ef 6,12), podczas gdy Bóg jest „prawdą i światłością bez żadnej ciemności” (por. J 14,6; 1J 1,5). Jeśli zawsze słuchamy Boga, zawsze też zwyciężymy. Kiedy nasz Pan, który jest wzorem dla nas, był kuszony, co uczynił, by odeprzeć pokusy? Na każde słowo złego odpowiadał autorytetem słowa Bożego. Powinniśmy czynić podobnie i odpychać ataki piekła wiarą w słowa Jezusa... To, co prawdziwe jest o diable, takie jest i o świecie: przez wiarę to zwyciężamy. Kiedy mamy żywą wiarę w Chrystusa, nie lękamy się trudności, ani przeciwności, ani osądu świata, ponieważ wiemy, że Chrystus mieszka w nas przez wiarę i na Nim się opieramy.