niedziela 21 kwietnia 2019

Dzieje Apostolskie 10,34a.37-43.

Gdy Piotr przybył do domu setnika Korneliusza w Cezarei, przemówił w dłuższym wywodzie: «Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. «Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jeruzalem. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzy z Nim jedliśmy i piliśmy po Jego zmartwychwstaniu. On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów».

Księga Psalmów 118(117),1-2.16ab-17.22-23.

Dziękujcie Panu, bo jest dobry,   bo Jego łaska trwa na wieki.   Niech dom Izraela głosi: «Jego łaska na wieki». Prawica Pana wzniesiona wysoko, prawica Pańska moc okazała. Prawica Pana wzniesiona wysoko,   prawica Pańska moc okazała. Nie umrę, ale żyć będę i głosić dzieła Pana. Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym. Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.

List do Kolosan 3,1-4.

Bracia: Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze Życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.

Ewangelia wg św. Jana 20,1-9.

Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

Komentarz Homilia przypisywana św. Św. Janowi Chryzostomowi

"Oto dzień, który Pan uczynił: radujmy się zeń i weselmy!" (Ps 118,24). Dlaczego? Gdyż nic już nie przyćmiewa słońca, lecz wszystko jest oświetlone. Zasłona Świątyni nie jest już rozdarta, ale ukazał się Kościół. Nie trzymamy już gałązek palmowych, lecz otaczamy nowo ochrzczonych. "Oto dzień, który Pan uczynił"... Oto zaiste dzień - dzień triumfu, dzień świętowania zmartwychwstania, dzień, w którym się przyoblekamy w łaskę, dzień, w którym dzielimy się duchowym Barankiem, dzień, w którym poimy się mlekiem nowo narodzonego dziecka, dzień, w którym wypełnia się plan Opatrzności dla ubogich. "Radujmy się zeń i weselmy!"... Oto dzień, gdy został uwolniony Adam, gdy zniesiona została kara Ewy, gdy śmierć zadrżała, gdy rozerwana została moc skały, gdy otworzony został grób..., gdy nieodmienne prawa mocy piekielnych zostały uchylone, a niebiosa zostały otwarte, kiedy Chrystus, nasz Pan, z martwych powstał. Oto dzień, gdy dla dobra wszystkich ludzi zieleniejący i płodny krzew zmartwychwstania wypuścił swe latorośle w całym wszechświecie niczym w ogrodzie, gdy rozkwitły lilie nowo ochrzczonych..., gdy tłum wierzących się raduje , gdy wieńce męczenników się zielenią . "Oto dzień, który Pan uczynił: radujmy się zeń i weselmy!"