wtorek 24 kwietnia 2018

Dzieje Apostolskie 11,19-26.

Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, głosząc słowo samym tylko Żydom. Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i z Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali też do Greków i opowiadali Dobrą Nowinę o Panu Jezusie. A ręka Pańska była z nimi, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana. Wieść o tym doszła do uszu Kościoła w Jerozolimie. Wysłano do Antiochii Barnabę. Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu; był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego i wiary. Pozyskano wtedy wielką liczbę dla Pana. Udał się też do Tarsu, aby odszukać Szawła. A kiedy go znalazł, przyprowadził do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.

Księga Psalmów 87(86),1-3.4-5.6-7.

Gród Jego wznosi się na świętych górach, umiłował Pan bramy Syjonu bardziej niż wszystkie namioty Jakuba. Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, miasto Boże. Wymienię Egipt i Babilon wśród tych, co mnie znają. Oto Filistea, Tyr i Etiopia,   nawet taki kraj tam się narodził. O Syjonie powiedzą: „Każdy człowiek urodził się na nim, a Najwyższy sam go umacnia”. Pan zapisuje w księdze ludów: „Oni się tam narodzili”. I tańcząc śpiewać będą; „Wszystkie moje źródła są w tobie”.

Ewangelia wg św. Jana 10,22-30.

Obchodzono w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia świątyni. Było to w zimie. Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona. Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: «Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie!» Rzekł do nich Jezus: «Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec. Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».

Komentarz Św. Aelred z Rievaulx

Dobry Pasterzu, Jezusie, jesteś naprawdę dobrym pasterzem, pasterzem pełnym życzliwości i czułości. Do Ciebie wznosi się okrzyk nieszczęsnego pasterza: pasterza słabego, nieporadnego i nieużytecznego (por. Łk 17,10), jednakże wciąż pasterza Twoich owiec. Tak, do Ciebie, Dobry Pasterzu, wznosi się krzyk tego pasterza, który nie jest dobry; do Ciebie woła, zaniepokojony o siebie i o Twoje owce... Ty znasz moje serce, Panie: wiesz, że moim pragnieniem jest wydanie wszystkiego, co dałeś Twemu słudze za tych, których mi powierzyłeś..., a nawet więcej — wydać samego siebie, nie licząc na nic w zamian (2Kor 12,15)... Ty sam przecież wydałeś się za nich. Naucz mnie zatem Panie, twojego sługę, naucz mnie, przez Ducha Świętego, jak wydawać się za nich... Dopomóż mi Panie, dzięki Twej niewyrażalnej łasce, znosić cierpliwie ich słabości, współczuć z dobrocią, wspomóc z rozwagą. Niech Twój Duch nauczy mnie, jak pocieszać strapionych, umacniać bojaźliwych, podnosić upadających, jak być słabym ze słabymi, jak dzielić ranę z upadającymi i stać się wszystkim dla wszystkich, aby wszystkich zdobyć (2Kor 11,29; 1Kor 9,19.22). Włóż w moje usta słowo prawdziwe, uczciwe, sprawiedliwe, aby wzrastali w wierze, nadziei i miłości, w czystości i pokorze, w cierpliwości i posłuszeństwie, w ochotnym duchu i czystości serca. Skoro Ty dałeś im tego ślepego przewodnika (Mt 15,14), niedouczonego nauczyciela, niezdolnego przywódcę poucz zatem tego, którego ustanowiłeś nauczycielem, prowadź tego, któremu nakazałeś prowadzić innych.