poniedziałek 1 marca 2021

Księga Daniela 9,4b-10.

I modliłem się do Pana, Boga mojego, wyznawałem i mówiłem: "O Panie, Boże mój, wielki i straszliwy, który dochowujesz wiernie przymierza tym, co Ciebie kochają i przestrzegają Twoich przykazań. Zgrzeszyliśmy, zbłądziliśmy, popełniliśmy nieprawość i zbuntowaliśmy się, odstąpiliśmy od Twoich przykazań. Nie byliśmy posłuszni Twoim sługom, prorokom, którzy przemawiali w Twoim imieniu do naszych królów, do naszych przywódców, do naszych przodków i do całej ludności kraju. U Ciebie, Panie, sprawiedliwość, a u nas wstyd na twarzach, jak to jest dziś u nas – mieszkańców Judy i Jerozolimy, i całego Izraela, u bliskich i dalekich, we wszystkich krajach, dokąd ich wypędziłeś z powodu niewierności, jaką Ci okazali. Panie! Wstyd na naszych twarzach, naszych królów, naszych przywódców i naszych ojców, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. Pan, Bóg nasz, zaś jest miłosierny i okazuje łaskawość, mimo że zbuntowaliśmy się przeciw Niemu i nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, by postępować według Jego wskazań, które nam dał przez swoje sługi, proroków.

Księga Psalmów 79(78),5a.8.9.11.13.

Czy wiecznie będziesz się gniewał? Nie pamiętaj nam win przodków naszych, niech szybko nas spotka Twoje zmiłowanie, gdyż bardzo jesteśmy słabi. Wspomóż nas, Boże nasz Zbawco, Dla chwały Twojego imienia wyzwól nas i odpuść nam grzechy przez wzgląd na swoje imię. Niech jęk pojmanych dojdzie do Ciebie i mocą Twojego ramienia ocal na śmierć skazanych. My zaś, lud Twój i owce Twojej trzody będziemy wielbić Ciebie na wieki i przez pokolenia głosić Twoją chwałę.

Ewangelia wg św. Łukasza 6,36-38.

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie".

Komentarz Służebnica Boża Madeleine Delbrêl

Być miłosiernym to zawód, który jest niełatwy. Wystarczy, że znosimy własne trudy, a tu jeszcze trzeba znosić ból tych, których spotykamy. Nasze serce by się nie zgodziło, gdyby był inny sposób na otrzymanie miłosierdzia. Nie narzekajmy zatem zbytnio, kiedy mamy łzy w oczach, napotykając tyle boleści na drodze. Dzięki nim wiemy, czym jest Boża czułość… Tak, jak potrzeba solidnego tygla, by nosić stopiony metal, ogarnięty i wyrobiony przez ogień, tak Bogu potrzeba solidnych serc, gdzie swobodnie mogą mieszkać siedem naszych nieszczęść, które szukają uzdrowienia i wiecznego miłosierdzia, spragnionych odkupienia. A chociaż nasze serce czuje często odrazę, by dotknąć to błoto nędzy, o którym nie wie nigdy, czy to odni niego pochodzi, czy od bliźniego, za nic w świecie nie chciałoby zamienić się zadaniem, bo jego radością jest sąsiadować z niestrudzonym ogniem, który pokazuje nieskończenie miłość Boga. Tak bardzo przyzwyczailiśmy się do tej obecności ognia, że spontanicznie szukamy wszystkiego, co podsyca jego płomień, wszystko, co jest małe i słabe wszystko, co jęczy i cierpi, wszystko, co grzeszy, czołga się i upada, wszystko, co potrzebuje uzdrowienia. I dajemy w komunii ogniowi, który w nas płonie, tych wszystkich cierpiących ludzi, których przyciągają nasze spotkania, aby ich dotkną i uzdrowił.