Niedziela, 20 Kwietnia

Dzieje Apostolskie 10,34a.37-43.

Gdy Piotr przybył do domu setnika Korneliusza w Cezarei, przemówił w dłuższym wywodzie: «Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On, dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jeruzalem. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzy z Nim jedliśmy i piliśmy po Jego zmartwychwstaniu. On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów».

Księga Psalmów 118(117),1-2.16ab-17.22-23.

Dziękujcie Panu, bo jest dobry,   bo Jego łaska trwa na wieki. Niech dom Izraela głosi: «Jego łaska na wieki». Prawica Pana wzniesiona wysoko, prawica Pańska moc okazała. Nie umrę, ale żyć będę i głosić dzieła Pana. Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym. Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.

List do Kolosan 3,1-4.

Bracia: Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze Życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.

Ewangelia wg św. Jana 20,1-9.

Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

Liturgia Godzin z góry Synaj

Przez wzgląd na Adama, który zbłądził, zostałeś wywyższony na krzyżu, a bezbożni przebili Ci bok włócznią. Chciałeś bowiem, Zbawicielu, uratować go przed nienawiścią wroga i przez swoje zmartwychwstanie uratować od pradawnego przekleństwa stworzenie ukształtowane przez Twoje ręce. Śpiewajmy więc Chrystusowi, Bogu naszemu, bo okrył się chwałą! Powstałeś z martwych i wybawiłeś świat od zepsucia, Ty, Wszechmogący, swoją Boską mocą. Ukazałeś się niosącym wonności, Panie, nasz dobroczyńco, mówiąc: „Radujcie się”, posyłając je, aby ogłosiły Boskie Zmartwychwstanie. Śpiewajmy więc Chrystusowi, Bogu naszemu, bo okrył się chwałą! Zbawicielu, niewiasty ujrzały w grobie dwóch aniołów zwiastujących Twoje zmartwychwstanie i zostały posłane do uczniów, aby ogłosiły im Twoje boskie i promienne zmartwychwstanie, wołając donośnym głosem: „Ukrzyżowany Pan powstał z grobu dnia trzeciego” […]. Trzeciego dnia Ty sam, Zbawicielu, zmartwychwstałeś z grobu, budząc, o Dobroczyńco, jeńców Hadesu i wybawiając ich od potępienia, które niegdyś spadło na nich z powodu węża, ponieważ to Ty jesteś Życiem i Zmartwychwstaniem. Klaszczcie w dłonie, wszystkie narody, dla Chrystusa Zmartwychwstałego, bo Bóg będzie królował na wieki. On skruszył imperium śmierci i ocalił nas wszystkich od wyroku śmierci.