Piątek, 17 Października

List do Rzymian 4,1-8.

Bracia: Zapytajmy, co zyskał Abraham, praojciec nasz według ciała? Jeżeli bowiem Abraham został usprawiedliwiony dzięki uczynkom, ma powód do chlubienia się, ale nie przed Bogiem. Bo cóż mówi Pismo? «Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to policzone za sprawiedliwość». Otóż temu, który pracuje, poczytuje się zapłatę nie tytułem łaski, lecz należności. Temu jednak, który nie wykonuje pracy, a wierzy w Tego, co usprawiedliwia grzesznika, wiarę jego poczytuje się za tytuł do usprawiedliwienia, zgodnie z pochwałą, jaką Dawid wypowiada o człowieku, którego Bóg usprawiedliwia niezależnie od uczynków: «Błogosławieni ci, których nieprawości zostały odpuszczone i których grzechy zostały zakryte. Błogosławiony mąż, któremu Pan nie liczy grzechu».

Księga Psalmów 32(31),1-2.5.11.

Szczęśliwy człowiek, któremu nieprawość została odpuszczona, a jego grzech zapomniany. Szczęśliwy ten, któremu Pan nie poczytuje winy, a w jego duszy nie kryje się podstęp. Grzech wyznałem Tobie i nie skryłem mej winy. Rzekłem: «Wyznaję mą nieprawość Panu», a Ty darowałeś niegodziwość mego grzechu. Cieszcie się i weselcie w Panu, sprawiedliwi, radośnie śpiewajcie wszyscy prawego serca!

Ewangelia wg św. Łukasza 12,1-7.

Kiedy ogromne tłumy zebrały się koło Jezusa, tak że jedni cisnęli się na drugich, zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: «Strzeżcie się kwasu, to znaczy obłudy faryzeuszów. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome. Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, w świetle będzie słyszane, a co w izbie szeptaliście do ucha, głoszone będzie na dachach. Lecz mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie! Czyż nie sprzedają pięciu wróbli za dwa asy? A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli».

Jean–Pierre de Caussade

Kiedy prowadzi nas przewodnik w obcym kraju, w nocy, przez pola, bez wyraźnej drogi, według swojego zmysłu, nie pytając się nikogo o zdanie i nie odkrywając swoich zamiarów, to czy mamy inne wyjście jak się mu nie zawierzyć? Czemu służy przyglądanie się drodze, wypytywanie przechodniów, sprawdzanie mapy i konsultowanie podróżników? To nie jest zamiarem przewodnika, który pragnie, by się zdać na niego; jego pragnieniem jest oddalenie niepokoju i nieufności duszy; chce on całkowitego zdania się na niego. […] Działanie Boże jest całkiem dobre, nie pragnie ono być wzmacniane czy kontrolowane. Zaczęło się ono od początku stworzenia świata i od tamtej chwili daje nowe dowody, nie ogranicza swoich działań, jego twórczość się nie wyczerpuje. Tak, jak było wczoraj, jest i dzisiaj – oto to samo działanie, które dostosowuje się do wszystkich momentów przez nowe efekty i rozwinie się na wieki.